بررسی میزان مقاومت آنتی‌بیوتیکی آسینتوباکتر بومانی جدا شده از بیماران بستری شده در بیمارستان‌های قائم (عج) و امام رضا (ع) مشهد نسبت به کلیستین و ایمیپنم به روش E-test

مقدمه: آسینتوباکتر بومانی، یکی از عوامل مهم عفونت‌های بیمارستانی است. افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی، نگرانی‌ها را درباره درمان این عفونت‌ها افزایش داده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین حساسیت آسینتوباکتر بومانی نسبت به کلیستین و ایمیپنم با استفاده از حداقل غلظت مهاری (MIC) انجام شد. روش‌کار: در این مطالعه 2745 نمونه (2745 پلیت) از بیماران بخش‌های مختلف بیمارستان‌های قائم (عج) و امام رضا (ع) شهر مشهد در فاصله مهر 1395 تا مهر 1396 جمع‌آوری گردید. در صورتی‌که نمونه زخم بود، با استفاده از سواپ استریل پس از ضد عفونی کردن سطح زخم، از قسمت عمقی نمونه‌برداری انجام گرفت. در مورد ادرار، وسط ادرار در یک ظرف استریل جمع‌آوری شد و نمونه برنش توسط پزشک توسط سرنگ نمونه گرفته شد. 100 آسینتوباکتر بومانی از نمونه‌ها با تست‌های بیوشیمیایی همچون محیط کلیگلر، اوره، سیترات، تست اندول و لیزین شناسایی گردید. بررسی حساسیت به آنتی‌بیوتیک با دیسک دیفیوژن انجام گرفت و توسط MIC (نوارهای E-test) ارزیابی شد. یافته‌ها: نتایج دیسک دیفیوژن مقاومت کامل نمونه‌های جدا شده به ایمیپنم را نشان داد که به‌وسیله نوارهای E-test این نتیجه تأیید گردید. تمامی نمونه‌ها به کلیستین حساس بودند. کمترین میزان MIC به‌دست آمده 25/0 میکروگرم بر میلی‌لیتر و بیشترین میزان MIC، 2 میکروگرم بر میلی‌لیتر بود که بر اساس استاندارد CLSI، این نمونه‌ها حساس در نظر گرفته شدند. نتیجه‌گیری: مقاومت بالای آسینتوباکتر بومانی به ایمیپنم، نشان‌دهنده تغییر الگوی مقاومت این باکتری و ناکارآمدی آنتی‌بیوتیک مذکور برای درمان است، اما کلیستین همچنان مؤثر می‌باشد. برای جلوگیری از گسترش گونه‌های مقاوم به کلیستین، باید از این دارو حدالمقدور کمتر استفاده شود تا مقاومت نسبت به این دارو در آینده ایجاد نگردد.